شیشه های مقاوم در برابر حرارت (HS) همچنین به عنوان نیمه سخت یا نیمه گرم شناخته می شوند.
با استفاده از شیشه آنیل شده تولید می شود و تا حدود 650 درجه سانتیگراد گرم می شود. سپس توسط جت های هوای خنک خاموش می شود.
این سرد شدن یا خاموش شدن سریع باعث ایجاد تنش های فشاری بر روی سطح شیشه ساختمانی 4 میل می شود در حالی که مرکز در کشش باقی می ماند. اگرچه ویژگی های فیزیکی بدون تغییر باقی می ماند، تنش های اضافی ایجاد شده در شیشه باعث افزایش مقاومت حرارتی و استحکام مکانیکی آن می شود.
استحکام مکانیکی شیشه مقاوم در برابر حرارت تقریباً دو برابر شیشه آنیل شده است و اگر شکسته شود از لبه تا لبه به قطعات بزرگ می‌شکند و مانند شیشه‌های سخت شده به قطعات کوچک نمی‌شکند.
شیشه های مقاوم در برابر حرارت به دلیل عدم وجود آلاینده های سولفید نیکل مستعد شکستن خود به خودی نیستند. این به این دلیل است که فرآیند تولید شیشه های مقاوم در برابر حرارت مشابه خیساندن حرارتی است که باعث کاهش بروز خرابی ناشی از آخال های سولفید نیکل می شود.
HS یک شیشه ایمنی نیست و نمی توان از آن برای کاربردهای ضربه انسانی استفاده کرد، اما تقریباً در همه کاربردها به عنوان شیشه HS لمینیت، به ویژه برای کف استفاده می شود.
یک فرآیند کنترل شده با گرم کردن شیشه تا حدود 650 درجه سانتیگراد و سپس خنک شدن سریع با استفاده از هوای فشرده، شیشه سخت شده حرارتی را ایجاد می کند.
این فرآیند خنک‌سازی باعث انقباض سطح می‌شود و یک لایه بیرونی سفت و سخت در اطراف شیشه تشکیل می‌دهد که آن را بسیار قوی‌تر از شیشه‌های معمولی و به مراتب مقاوم‌تر در برابر استرس ضربه و تغییر دما می‌کند.
استحکام شیشه های سخت شده چهار تا پنج برابر بیشتر از شیشه های معمولی با همان ضخامت است.
شیشه های سخت شده به قطعات کوچکی با اندازه و شکل مشابه شکسته می شوند که در مقایسه با شیشه های معمولی احتمال آسیب کمتری دارند. با این حال، این ها اغلب در ابتدا به صورت توده های بزرگ می افتند و تنها در صورت ضربه از هم جدا می شوند.
تمام برش ها، سوراخکاری ها و سنگ زنی شیشه های سخت شده حرارتی باید قبل از اینکه شیشه تحت فرآیند سخت شدن قرار گیرد، انجام شود. هر گونه نفوذ به لایه سطحی فشاری منجر به عدم تعادل تنش ها و تکه تکه شدن شیشه می شود.
