آسفالت، همچنین به عنوان قیر صادراتی در بورس کالا نیز شناخته می شود.یک شکل مایع یا نیمه جامد از نفت چسبنده، سیاه، بسیار چسبناک است.
ممکن است در رسوبات طبیعی یافت شود یا ممکن است یک محصول تصفیه شده باشد، و به عنوان یک زمین طبقه بندی می شود.
بزرگترین ذخایر طبیعی آسفالت در جهان، تخمین زده می شود که حاوی 10 میلیون تن باشد، دریاچه Pitch واقع در La Brea در جنوب غربی ترینیداد.
استفاده اولیه (70٪) آسفالت در ساخت و ساز جاده است، که در آن به عنوان چسب یا چسب مخلوط با ذرات سنگدانه برای ایجاد بتن آسفالت استفاده می شود. کاربردهای اصلی دیگر آن برای محصولات عایق رطوبتی قیری از جمله تولید نمد سقفی و آب بندی سقف های مسطح است.
در علوم و مهندسی مواد، اصطلاحات “آسفالت” و “قیر” اغلب به جای یکدیگر به معنای هر دو شکل طبیعی و ساخته شده از ماده استفاده می شود، اگرچه در مورد اینکه کدام اصطلاح رایج ترین است، تنوع منطقه ای وجود دارد.
در سرتاسر جهان، زمین شناسان تمایل دارند اصطلاح «قیر» را برای مواد طبیعی ترجیح دهند. برای مواد ساخته شده، که باقیمانده تصفیه شده از فرآیند تقطیر روغن‌های خام انتخابی است، “قیر” اصطلاح رایج در بسیاری از نقاط جهان است.
با این حال، در انگلیسی آمریکایی، “آسفالت” بیشتر استفاده می شود. برای کمک به جلوگیری از سردرگمی، عبارات “آسفالت مایع”، “آسفالت بایندر” یا “سیمان آسفالت” در زبان محاوره ای ایالات متحده استفاده می شود، اشکال مختلف آسفالت گاهی اوقات به عنوان “تیر” شناخته می شود، مانند نام La Brea. گودال تار، اگرچه تار ماده متفاوتی است.
آسفالت طبیعی گاهی اوقات با اصطلاح “قیر خام” مشخص می شود. ویسکوزیته آن مشابه ملاس سرد است. در حالی که مواد حاصل از تقطیر جزئی نفت خام که در دمای 525 درجه سانتیگراد (977 درجه فارنهایت) به دست می آید، گاهی اوقات به عنوان «قیر تصفیه شده» نامیده می شود.
استان آلبرتای کانادا بیشترین ذخایر آسفالت طبیعی جهان را در ماسه های نفتی آتاباسکا دارد که 142000 کیلومتر مربع (55000 مایل مربع) را پوشش می دهد که مساحتی بزرگتر از انگلستان است.
