رایج‌ترین بسته‌های ذخیره‌سازی که ما به صورت روزانه استفاده می‌کنیم، کیسه‌های پلاستیکی (شما اغلب به اشتباه آنها را کیسه‌های سلفون می‌نامید)، به اصطلاح کیسه‌های ناهار و ظروف پلاستیکی هستند. من درست می گویم؟
اما ببینید وقتی مواد غذایی را در بسته بندی پلاستیکی نگهداری می کنیم چه اتفاقی می افتد.
تصور کنید که یک تکه پنیر، سوسیس را در کیسه فریزر بهار ریخته و کیسه را به صورت گره ای پیچیده و در یخچال یا در دمای محیط می گذاریم.
تمام رطوبتی که از محصول تبخیر می شود روی دیواره های کیسه متراکم می شود و محصول خیلی سریع خراب می شود، کیفیت محصول بدتر می شود، ناگفته نماند که شرایط برای رشد و تکثیر میکروارگانیسم های بیماری زا ایجاد می شود.
این محصول به سادگی برای خوردن ناامن می شود: سوسیس و محصولات گوشتی با مخاط پوشیده شده اند. پنیر، نان و محصولات نانوایی – قالب؛ سبزی ها، سبزیجات و میوه ها پژمرده می شوند، نرم می شوند و کپک می زنند.
پنیر، سوسیس و کالباس و فرآورده های گوشتی، کره، سبزیجات، میوه ها، سبزی ها، نان، محصولات نانوایی و غیره. من نگهداری در کیسه های پلاستیکی را توصیه نمی کنم.
کیسه پلاستیکی نامناسب ترین نوع بسته بندی برای نگهداری مواد غذایی در یخچال و در دمای اتاق است. کیسه های پلاستیکی فقط برای نگهداری مواد غذایی منجمد در فریزر در نظر گرفته شده است.
بسته بندی وکیوم ابزاری موثر برای افزایش ماندگاری محصولات غذایی بدون از دست دادن کیفیت مصرف کننده آنهاست.
جلوگیری از دسترسی هوا و دی اکسید کربن به محتویات، فرآیندهای اکسیداتیو را کند می کند و حفظ عطر، طعم و خواص زیبایی شناختی محصولات را امکان پذیر می کند و عمر مفید آنها را به طور متوسط 2-2.5 برابر افزایش می دهد.
